Málið sem leiddi til þess að Arnar Gunnarsson, þjálfari hjá HK, svipti sig lífi hefur vakið alvarlegar spurningar um ábyrgð og vinnubrögð innan íþróttahreyfingarinnar.
Skömmu fyrir andlát sitt fékk Arnar veður af alvarlegum ásökunum sem höfðu borist nafnlaust til samskiptaráðgjafa íþrótta- og æskulýðsmála.
Fékk aldrei að vita um hvaða ásakanir var að ræða
Honum voru þó aldrei kynntar þær ásakanir með skýrum hætti, né veitt tækifæri til að svara fyrir sig.
Bróðir hans, Samúel Ívar Árnason, telur að þessi óvissa, útilokun og meðferð málsins hafi átt beinan þátt í því að Arnar sá enga aðra leið út.
„Við fórum á fundi með bæði HK og ISÍ og það var enginn sem vildi axla ábyrgð. Enginn sem ætlaði að taka boltann og spyrja: Hvað fór úrskeiðis? Hvað getum við lært?“
Samúel mætti í þáttinn Spjallið með Frosta Logasyni en í þættinum Samúel lýsir vonbrigðum sínum með viðbrögð íþróttahreyfingarinnar, ráðuneyta og annarra stofnana eftir að bróðir hans, Arnar Gunnarsson, fyrrverandi þjálfari hjá HK, svipti sig lífi.
Samúel segir að enginn vilji ræða málið, rannsaka það né læra af því og það sé engu líkara en að yfirvöld og forsvarsaðilar íþróttanna hafi sameinast um að þegja það í hel.
„Það var enginn búinn að bjóða okkur á fundi. Við höfum alltaf þurft að óska eftir fundum,“ segir Samúel.
„Allir virðast líta svo á að þetta mál komi þeim ekkert við. Þetta var bara andlát, eitthvað sviplegt sem þeim beri ekki skylda til að bregðast við.“
Nafnlaus tilkynning
Samkvæmt upplýsingum Samúels hófst málið með nafnlausri tilkynningu til svokallaðs samskiptaráðgjafa íþrótta- og æskulýðsmála, sem heyrir undir Barna- og menningarmálaráðuneytið.
Þangað berast viðkvæm mál frá aðilum innan Íþróttasambands Íslands (ÍSÍ).
Arnar fékk þó aldrei að vita nákvæmlega hverjar ásakanirnar gegn honum voru, aðeins að eitthvað væri í gangi.
Samúel telur að þessi óvissa, samhliða fullkomnum skorti á fagmennsku og ábyrgð í meðferð málsins, hafi átt sinn þátt í að ýta bróður hans yfir brúnina.
„Ætlum við bara að vera á heimsmælikvarða í því að sópa málum undir teppið og skjóta undan ábyrgð?“
„Ég er með upplýsingar sem ég get ekki sannað 100%, en líkurnar eru yfirgnæfandi. Og svo eru til hlutir sem ég veit með vissu, nöfn og atvik, en ég hef aldrei viljað fara fram með persónulegar árásir. Ég vil bara að farið sé yfir málið, af hlutlausum aðilum,“ segir hann.
Hann segir að þegar hann leitaði til Barna- og menntamálaráðuneytisins hafi viðbrögðin verið þau að hann gæti höfðað einkamál eða óskað eftir lögreglurannsókn, ráðuneytið teldi sig ekki geta gripið inn í eða skoðað málið nánar.
HK og ÍSÍ vildu ekki ræða málið
Samúel gagnrýnir Íþróttafélagið HK harðlega.
Þar starfaði Arnar sem þjálfari þegar tilkynningin barst og andlát hans varð.
Samúel segir félagið ekki hafa sýnt neinn vilja til að rýna í málið eða ræða það við aðstandendur.
Sama á við um Íþróttasamband Íslands sem HK heyrir undir.
„Við fórum á fundi með bæði HK og ISÍ og það var enginn sem vildi axla ábyrgð. Enginn sem ætlaði að taka boltann og spyrja: Hvað fór úrskeiðis? Hvað getum við lært?“
Samúel segir að það hafi verið honum sérstaklega sárt að heyra að helstu áhyggjur innan ISÍ hafi snúið að því að hann hafði í grein titlað samskiptaráðgjafann sem starfsmann ISÍ, ekki sem utanaðkomandi ráðgjafa ráðuneytisins. „Það var aðalatriðið hjá þeim,að ég leiðrétti það. Ekki málið sjálft, ekki dauðsfallið.“
Einkafyrirtæki með óskilgreind völd
Samúel bendir á að samskiptaráðgjafinn sem tók við tilkynningunni um Arnar, starfi í raun hjá einkafyrirtæki sem hefur samning við ráðuneytið um að sinna þessum viðkvæmu málum.
Samningurinn er endurnýjaður árlega og það virðist enginn vera að fylgjast með gæðum eða áhrifum þeirrar vinnu sem fram fer.
„Þú getur ekki haft þetta þannig að enginn hafi eftirlit. Að einhverjir fámennir aðilar með viðkvæmustu upplýsingarnar í hreyfingunni séu ekki bundnir af faglegum reglum eða ábyrgð gagnvart neinum. Þetta eru engin vinnubrögð.“
Samúel segir að fjölskylda Arnars hafi gert allt sem í þeirra valdi stendur til að fá svör og hitta yfirvöld, á fundum þar sem þeim hefur verið sýnd virðing og hlustað á þau, en það hafi hvergi leitt til aðgerða.
Þvert á móti virðist markmiðið vera að líta undan og loka málinu án þess að nein lærdómur verði dreginn.
Viljum við læra – eða þegja?
„Það er enginn tilbúinn að segja: Hvað fór úrskeiðis? Hvernig getum við komið í veg fyrir að þetta gerist aftur? Ef við lærum ekkert af þessu, þá er engin von um að laga neitt. Þá er þetta bara óskilgreindur dauðdagi sem er öllum öðrum en fjölskyldunni óviðkomandi.“
Samúel segir reiði, sorg og vonleysi berjast um innra með sér, en að hann muni halda áfram að segja frá, í von um að fleiri stígi fram og að kerfið taki loks við sér.
„Ætlum við bara að vera á heimsmælikvarða í því að sópa málum undir teppið og skjóta undan ábyrgð?“
Hægt er að sjá brot úr þættinum hér fyrir neðan en til að sjá þáttinn í fullri lengd er hægt að tryggja sér áskrift að Brotkast.is.