Undanfarið hefur færst í vöxt umræða um að yngra fólk á Íslandi sé farið að hverfa frá vinstrisinnuðum hugmyndakerfum sem hafa verið ráðandi í þjóðlífinu síðustu ár og leiti í staðinn til sjónarmiða byggðum á skynsemi, hefð og heilbrigðri dómgreind. Þessi umskipti hafa tekið á sig mannlega mynd í Hlédísi Maren Guðmundsdóttur og Snorra Mássyni, sem sumir segja hafa færst frá „frjálslyndri“ afstöðu til „íhaldssamrar.“ Í augum þaulsætinna álitsgjafa er því ekki fagnað sem heilbrigðri leiðréttingu, heldur fordæmt sem afturför.
Ég er þeim algjörlega ósammála. Hlédís og Snorri eru ekki að verða „íhaldssöm,“ heldur að snúa til þess sem er eðlilegt. Þau eru að vakna úr dáleiðslu hugmyndafræðilegs frjálslyndis (sem í reynd er ófrjálslyndi) og enduruppgötva að manneskjan blómstrar aðeins þegar líf hennar stendur á traustum grunni fjölskyldu, samfellu, skyldu og heilbrigðs sambands við veruleikann.
Þetta er ekki „hægri-beygja.“ Þetta er að snúa heim.
Hvernig gat á Íslandi náð fótfestu sú eitraða og hrokafulla hugmynd að „frjálslyndi“ þýddi að rífa niður allar undirstöður siðmenningar?
Sérhvert samfélag hefur sínar skorður, mótaðar af óblíðum skóla lífsbaráttunnar. Þær voru aldrei ætlaðar til „kúgunar,“ heldur eru þær eimuð viska. Þær segja til um hvernig viðhalda megi lífi þjóðarinnar, tryggja samfellu fjölskyldunnar, samræma kynjahlutverk að mannlegu eðli og stöðugleika til lengri tíma.
Það er fullkomlega mögulegt að vera frjálslyndur og trúaður. Þetta tvennt útilokar hvort annað ekki. Þvert á móti — án siðferðilegrar undirstöðu umbreytist frjálslyndið í siðferðilegt stjórnleysi, sem er einmitt það sem við sjáum nú gerast.
Er Katrín „kyn kyn kyn“ Jakobsdóttir frjálslynd? Að sjálfsögðu ekki. Hún er þröngsýnn ideólóg — andlega tóm, siðferðislega frostþurrkuð — og boðskapur hennar hefur átt sinn þátt í niðurbroti íslenskrar menningar og grunnstoða: fjölskyldunnar, fæðingartíðninnar og þeirrar menningarlegrar samfellu sem hefur haldið þessari þjóð á lífi í þúsund ár gegn öllum líkum.
Hennar líkar eru margir á Íslandi í dag. Því miður hefur þeim verið leyft að gegna völdum síðasta áratuginn og leitt Ísland í það gljúfur þar sem það rankar nú við sér.
Það sem í dag er kallað „frjálslyndi“ er í raun ekkert frjálslyndi. Það er siðmenningarlegur sjálfsvígssáttmáli.
Spyrðu þig eftirfarandi spurninga:
- Er það frjálslyndi að grafa undan fæðingartíðni þjóðar þar til hún stendur frammi fyrir lýðfræðilegri útrýmingu?
- Er það frjálslyndi að grafa undan fjölskyldunni í nafni „frelsis“?
- Er það frjálslyndi að leyfa innflytjendum að koma hingað í svo miklum mæli að menningarlegri sjálfsmynd þjóðarinnar sé ógnað?
- Er það frjálslyndi að krefjast hlýðni við kynjafræðilega hugmyndafræði?
- Er það frjálslyndi að kynvæða börn undir yfirskini „fræðslu“?
- Er það frjálslyndi að kenna börnum sjálfsfróun í kirkjum?
- Er það frjálslyndi að telja eðlilegt að pervertar í BDSM-búningum skríði um Skólavörðustíg að viðstöddum börnum?
- Er það frjálslyndi að líta á móðurhlutverkið sem kúgun og frjósemi sem byrði?
- Er það frjálslyndi að gera karlmönnum kleift að þykjast vera konur og þvinga samfélagið allt til að staðfesta þá blekkingu?
- Er það frjálslyndi að flytja hingað inn hugmyndakerfi íslam, sem í verki hefur sýnt sig ósamrýmanlegt íslenskum gildum, menningarlegri samheldni og frelsinu sem samfélag þetta byggir á?
- Er það frjálslyndi að leyfa þjóðinni að þynnast út þar til hún hverfur úr sögunni innan örfárra áratuga?
Ef þetta er frjálslyndi, flýið frá því á stundinni áður en það eyðir ykkur.
Megi Hlédísir og Snorrar margfaldast þúsundfalt!
Rajan Parrikar fæddist í Goufylki Indlands, hlaut skaðmenntun í Bandaríkjunum og var endurbættur á Íslandi. Vefsetur hans er parrikar.com