Ég vil þakka Nútímanum fyrir að birta tilboð mitt til Möggu Stínu, sem hún hefur án efa lesið. Það veldur mér vonbrigðum að hún skyldi hafna slíku vinarbragði. Það hefði sennilega verið það næsta sem hún kæmist því að eiga þræl.
Þótt tilboðið kynni að hafa virst léttúðugt spaug, var alvara á ferð. Það var svar við grimmdarlegum og sundurlausum pistli sem hún birti á Vísi, skrifuðum eftir að tilþrif hennar á þjóðhátíðardaginn voru dregin fram í dagsljósið af Rósu Guðbjartsdóttur.
Ekki snefill af sómakennd
Hefði Magga Stína snefil af sómakennd hefði hún beðist afsökunar á framferði sínu og látið þar við sitja. Jafnvel reyndasti undirróðursmaður veit að allt á sinn tíma og sinn stað.
Þjóðhátíðardagur er helgaður uppruna þjóðarinnar, rótum hennar og því sem bindur hana saman. Það er ekki vettvangur til að raska helgi stundarinnar með sjálfhverfri útsetningu á siðferðilegri sýndarmennsku yfir fjarlægum átökum.
Það vekur furðu að fylgjast með Íslendingum úr röðum svokallaðra „woke“-ista beina allri tilfinningasemi sinni að Palestínumönnum — sem, ef þeir væru hér nægilega margir, myndu með tíð og tíma grafa undan því samfélagi sem veitti þeim skjól.
Enn undarlegri er sú sjálfsblekking að rödd Íslands hafi nokkurt vægi í alþjóðlegum efnum. Þjóðin hefur blandað sér í deilu sem hún hefur hvorki getu né aðstöðu til að hafa áhrif á — og hver er afraksturinn? Útflæði dýrmæts gjaldeyris og innflæði múslima. Tvíþætt niðurstaða, og hvorug þjóðinni til góðs.
Aktivistar í leit að tilgangi
Íslendingarnir sem berjast fyrir málstað Palestínu eru sjálfhverfir aktívistar í leit að tilgangi — einhverju til að fylla ónefnt tómið í sorglegri tilveru sinni.
Þeir hafa þrýst á að flytja inn fólk úr menningu og trúarheimi sem er í grundvallaratriðum ósamrýmanlegur íslensku samfélagi.
Slíkt tjón hverfur ekki. Það magnast, og afleiðingarnar taka að birtast. Hver sá sem trúir því að Ísland verði undanskilið örlögum annarra samfélaga sem Íslam hefur snert, er nytsamur sakleysingi, algjörlega aftengdur veruleikanum.
Sérhver Íslendingur hefur fullt frelsi til að sinna alþjóðamálum í persónulegri getu sinni. Um daginn las ég um íslenska konu sem studdi stúlku á Indlandi frá barnæsku.
Sú stúlka er nú sjálfstæð og farsæl kona. Þannig breytir maður lífum. Ekki með því að flytja fólk til Íslands í góðgerðarskyni.
Magga Stína og hennar líkar tilheyra manngerð með siðræna sýniáráttu — þau gefa ekkert, kosta aðra allt.
Þau fórna engu, en setja upp leiksýningu — háværa, tilþrifamikla, innihaldslausa. Eina útkoma þessarar sýndarmennsku er hnignun eigin þjóðar.
Rajan Parrikar fæddist í Goufylki Indlands, hlaut skaðmenntun í Bandaríkjunum og var endurbættur á Íslandi. Vefsetur hans er https://parrikar.com