Tónlistarmaðurinn og HAM meðlimurinn Flosi Þorgeirsson skrifaði ítarlega færslu á Facebook þar sem hann lýsir miklum áhyggjum af stöðu íslenska heilbrigðiskerfisins og almennri þróun samfélagsins.
„Dauðateygjur lýðræðisins hófust um 1980“
Í færslunni segir Flosi að íslenskir innviðir séu að hrynja líkt og víða annars staðar í heiminum og að lýðræðið sjálft sé á síðustu stigum.
„Dauðateygjur lýðræðisins hófust um 1980 og nú er skammt eftir,“ skrifar hann og bætir við að hægri menn hafi alltaf vitað að „það þarf að tempra kapítalisma með sósíalisma.“
Að hans mati sé sósíalismi eina mótefnið við óheftum kapítalisma, sem hann segir eyðileggja allt sem hann snertir.
„Heilbrigðiskerfið var gott – nú er það að hrynja“
Flosi lýsir íslenska heilbrigðiskerfinu sem kerfi sem hefði verið mjög gott og áreiðanlegt þegar hann var ungur en að það sé nú mun verra og „stutt í að það hrynji alveg.“
Hann segir sósíalisma þó ekki lengur geta bjargað ástandinu og leggur til að húmanismi (mannúð) sé það eina sem geti nú bjargað því.
„Læknirinn bað mig að tala ensku“
Flosi segir frá eigin reynslu þegar hann leitaði á göngudeild geðdeildar vegna veikinda.
Hann hafi þá hitt geðlækni sem bað hann að tala ensku þar sem hann var erlendur.
„Ég les og tala reiprennandi ensku svo ég varð við því,“ skrifar Flosi.
„Fljótlega kom í ljós að læknirinn var reyndar mun verri en ég í ensku svo samtalið varð fljótt þvingað.“
Hann segir að hann hafi þurft að taka stjórnina á samtalinu og breytt því í „já og nei samtal“ fyrir lækninn.
„Ef ég hefði verið virkilega veikur?“
Flosi bendir á að ef hann hefði verið í verra ástandi, til dæmis með þunglyndi og sjálfsvígshugsanir, hefði hann mögulega ekki fengið neina hjálp.
„Hvað ef ég hefði jafnvel ekki getað talað ensku? Sá maður hefði gengið aftur út án hjálpar,“ skrifar hann og minnir á að geðsjúkdómar drepi fjölda fólks á hverju ári.
„Þetta fólk er gjörsamlega að niðurlotum komið“
Hann segir að hann hafi haft sjálfsöryggi, virðingu fyrir sjálfum sér og þekkingu til að átta sig á stöðunni, en að flestir sem leiti sér aðstoðar á geðdeild séu það ekki.
„Það er fólk sem er gjörsamlega að niðurlotum komið. Að mæta lækni sem það getur ekki einu sinni rætt við getur haft gífurleg neikvæð áhrif,“ skrifar Flosi að lokum.