Fyrir sex dögum fögnuðu spænskir fjölmiðlar þeim áfanga að í fyrsta sinn á virkum degi starfaði raforkudreifikerfi landsins eingöngu á endurnýjanlegri orku.
Blaðamaðurinn Michael Shellenberger bendir á þessa staðreynd í nýrri grein sinni.
Klukkan 12:35 í dag að staðartíma, slokknaði á ljósunum um allan Spán og Portúgal, og í hluta Frakklands. Það gæti tekið viku að endurheimta rafmagn að fullu á Spáni og í Portúgal. Þetta er víðtækasta rafmagnsleysi í Evrópu á friðartímum.
Á augabragði þagnaði allt rafmagnssuð nútímalífs. Lestir, sjúkrahús, flugvellir, símar, umferðarljós, hraðbankar. Tugmilljónum manna var samstundis steypt í ringulreið, rugling og myrkur. Fólk sat fast í lyftum. Neðanjarðarlestir stöðvuðust á milli stöðva. Bensínstöðvar gátu ekki dælt eldsneyti. Matvöruverslanir gátu ekki afgreitt greiðslur. Örvætningarfullir flugumferðarstjórar beindu flugvélum annað þegar kerfi brugðust. Vara-rafalar fóru í gang á sjúkrahúsum, en gátu ekki mætt fullri þörf. Farsímasendar hrundu undan álagi.
Fimm mínútum fyrir rafmagnsleysið starfaði raforkukerfi Spánar undir mjög óvenjulegum og hættulegum aðstæðum. Sólar-íspennuljósnemi, sólarhiti og vindorka sáu samanlagt um 78% af allri orkuframleiðslunni. Kjarnorka veitti um 11,5%. Samframleiðsla, aðallega iðnaðarúrgangs-hitaver, bættu við öðrum 5%. Gasdrifnar verksmiðjur lögðu til 3% minna en eitt gígavatt yfir allt netið.
Þetta þýddi að nánast engin stýranleg, snúningsbundin orkuframleiðsla var virk. Engar þungar túrbínur. Enginn skriðþungi til að koma á stöðugleika. Nánast engin tregða, eðlisfræðilegi eiginleikinn sem stenst skyndilegar breytingar á hreyfingu, og sem hefur jafnað raforkukerfi í yfir 100 ár.
Þegar truflunin skall á um klukkan 12:35, hafði kerfið ekkert til að standast hana. Tíðni netsins, í raun hjartsláttur kerfisins, hrundi samstundis. Truflunin hafði ekki aðeins áhrif á Spán. Samdráttur á tíðni netsins mældist um all meginland Evrópu.
Þetta var ekki bara spænskt rafmagnsleysi. Allt evrópska raforkunetið hrundi.
En þetta ætti ekki að hafa komið á óvart. Menn hafa í áraraðir skilið eðlisfræðina sem liggur til grundvallar raforku. Sérfræðingar höfðu ítrekað útskýrt veikleika kerfisins með nákvæmum tæknilegum viðvörunum, sem stefnumótandi pólitíkusar hunsuðu.
Þetta var ekki tilviljun. Þetta var ekki ófyrirséð. Þetta var nákvæmlega sú bilun sem margir hafa ítrekað varað löggjafa við í áraraðir — viðvaranir sem pólitískir leiðtogar Evrópu völdu kerfisbundið að hunsa.
