Undanfarin ár hafa íslenskar snyrtivörur verið í mikilli sókn og notið ótrúlegrar velgengni erlendis. Að sumu leyti kemur það á óvart því þær eru um margt sérstakar en eiga það sameiginlegt að byggja á traustum vísindarannsóknum og íslensku hugviti. Eitt merkjanna, Taramar, sker sig úr því þar eru íslenskir sjávarþörungar og lækningajurtir í forgrunni en einnig einstök nýjung, íslensk spírúlína. Dr. Guðrún Marteinsdóttir er frumkvöðullinn og hugsuðurinn að baki Taramar.
Dr. Guðrún er prófessor í fiskifræði við Háskóla Íslands. Hún og maður hennar Kristbergur Kristbergsson, prófessor í matvælafræði, hafa um áratugaskeið unnið saman að rannsóknum sem miða að því að skapa húðvörur sem ekki innihalda skaðleg efni og byggja upp og næra húðina á hreinan og virkan hátt. Í upphafi var tilgangurinn að skapa eiturefnalausa húðvöru til eigin nota en þetta var áhugamál Guðrúnar. Fljótlega urðu rannsóknirnar viðameiri og í ljós kom að niðurstöður úr rannsóknum Kristbergs og samstarfsmanna hans við háskóla í Bandaríkjunum og Þýskalandi á lífvirkum efnum í matvælum að þau hentuðu mjög vel til að þróa húðvörur.
Guðrún segir það einmitt samræmast vel tilgangi þeirra og markmiðinu með Taramar-vörunum því þær séu í raun ætar, þ.e. að í þeim eru engin, ertandi, hormónaruglandi eða skaðleg efni. Það sé því engin hætta á ferðum þótt efni úr þeim séu tekin upp í gegnum húðina og berist í blóðrásina.
Í upphaflega dagkreminu voru íslenskir þörungar og lækningajurtir. Ræktið þið sjálf eitthvað af jurtunum sem þið notið? „Við notum bara jurtir sem eru ræktaðar með lífrænum aðferðum eða jurtir sem eru tíndar á mjög hreinum svæðum, sem mörg eru er með lífræna vottun,“ segir dr. Guðrún. „Þetta er gríðarlega mikilvægt fyrir okkur og þá sem neyta varanna því á þennan hátt forðumst við skordýra-, sveppa- og illgresiseyði eins og „glyphosate í roundup“ en þessi skelfilegu efni fara sífellt meira inn í matvælakeðjuna og við viljum alls ekki hafa þau í flottu húðvörunum okkar.“
„Það er stórkostlegt að lítill sproti frá Íslandi geti unnið á móti stórum aðilum sem eru með stórar rannsóknastofur og marga í vinnu við að þróa og finna upp eitthvað nýtt.“
Þetta er brot úr lengri grein sem aðgengileg er á vef Birtings.
Texti: Steingerður Steinarsdóttir